• Oglądanie maluszka, jest to moment w którym dziecko jeszcze ubrane ma szanse zaprezentować się z jak najlepszej strony. Pokazać wszystkie swoje umiejętności. Wtedy również dopytuje rodziców o pewne zachowania dziecka, umiejętności. Czasami nowa sytuacja w gabinecie onieśmiela dziecko i nie pokazuje Ono całego wachlarza umiejętności. Jest to tez ten czas kiedy oceniam dziecko co do wieku rozwojowego. Mówię rodzicowi na jaki wiek rozwoju motorycznego oceniam maluszka. Jest to tzw ocena ilościowa. Następnie dzidziusia rozbieramy do pieluszki i oceniam jakość ruchu i motoryki spontanicznej. Ocenę odnoszę  do ontogenezy, idealnej motoryki spontanicznej.  Czyli do idealnego rozwoju motorycznego zapisanego w naszych genach. Każde dziecko ma zaprogramowany taki sam cykl rozwoju. Oczywiście dużo mówi się, ze każde dziecko rozwija się inaczej, ale w odniesieniu do zaprogramowanego genetycznie toku rozwoju oznacza to ze w populacji dzieci zdrowych kolejne etapy rozwoju motorycznego pojawiają się z niewielka rozpiętością w czasie pomiędzy dziećmi.
• Omówienie z rodzicem wszystkiego co jest prawidłowe w rozwoju jego dzidziusia. 
  Od głowy.  Aż po stopy. Omówienie sfer, które być może wymagają więcej wsparcia w pielęgnacji lub terapii. Jeżeli dziecko wymaga terapii, określam dla siebie i przede wszystkim rodzica cel bliższy i cel dalszy. Mowie nad czym skupiamy się w pierwszej kolejności i jakie zmiany chce widzieć już po pierwszej terapii. Określony zostaje również cel dalszy terapii. Czyli to do czego ostatecznie będziemy dążyć w czasie kolejnych spotkań.

W czasie spotkania również pokazuje rodzicom sposoby obracania dziecka w czasie zabiegów pielęgnacyjnych, jak podnosić i nosić. Omawiam też zabawy adekwatne do wieku dziecka, zabawy i umiejętności, które już powinno mieć opanowane, a które mogą być sytuacją  nie do „przejścia” dla dziecka w danym wieku.